Standaard

Seizoen 1992 – 1993

Deelname aan het GNSK in Delft had een paar nieuwe spelers opgeleverd voor de club. Niet veel, maar de club was toen een stuk kleiner dan dat ze nu is (we zouden dit seizoen eindigden met 28 leden (en daar zit alles in)). De club nam met anderhalf team deel aan de competitie (een gedeeld tweede met de Dragons).

De club was dan misschien kleiner; de competitie (bij de heren) groter. 165 teams bestreden elkaar in 16 poules verdeeld over 6 niveaus. Bij de dames (10 teams) en de CJC (14 teams in reguliere competitie) was er nog behoorlijke ruimte voor groei (ter illustratie: nu 36 dames- en 159 CJC-teams). DTO speelde met het eerste team in de Derde Klasse B, en met het tweede team in de Vijfde Klasse B.

We hadden er duidelijk zin in want er werd begonnen met een trainingskamp in Buurse. Ik kan me niet al teveel herinneren van het trainingskamp, behalve dat het wel gezellig was en dat we een enorm eind moesten terugfietsen.

Het trainingskamp wierp wel onmiddellijk vruchten af. In de openingswedstrijd verpletterden we het derde van Hilversum (George gaf nog een impressie van Van Veen’s tophit ten beste), dat na hun overwinning op de Dragons een week later zou worden omschreven als een topploeg door Tubantia. Verpletteren is misschien een beetje overdreven; de eindstand was 34-22. Verpletterend was meer de wijze waarop we speelde. Running rugby van het zuiverste water. Trendsetting mag ik wel zeggen. Het zou tot deze eeuw duren voordat de All Blacks het onder leiding van Don Walsh bij DTO ontwikkelde spel onder de knie kregen.

(uit: Dagblad Tubantia van 15 september 1992)

We regen de overwinningen aan elkaar. Uit bij ’t Gooi wonnen we met 5-80.


(uit: Twentsche Courant van 21 september 1992)

(uit: Dagblad Tubantia van 23 september 1992)

De uitslagen waren hoger dan dat we in voorgaande jaren gewend waren. Dat lag wellicht niet helemaal alleen aan ons flitsende spel. Het is mogelijk dat de nieuw waardering van de try met 5 punten in plaats van 4 ook een invloed heeft gehad.

(uit: de Volkskrant van 14 september 1992)

Het eerste weekeinde van oktober wachtte de eerste derby; uit tegen de Dragons. We versloegen onze sympathieke buren met 3-41. Het leverde een prachtig verslag van de wedstrijd op van toenmalig Heracles coach Ab Gritter.

(uit: Twentsche Courant van 5 oktober 1992)

(uit: Dagblad Tubantia van 6 oktober 1992)

(uit: Twentsche Courant van 5 oktober 1992)

Een week later wonnen we in Almere (0-17).

(uit: Twentsche Courant van 12 oktober 1992)

Het ging lekker. We versloegen de Big Bulls thuis met 44-5.

(uit: Twentsche Courant van 2 november 1992)

Dat we het sterkste team van Twente waren bleek duidelijk toen we thuis de Dragons nog eens versloegen (14-7).

(uit: Twentsche Courant van 18 januari 1993)

(uit: Dagblad Tubantia van 19 januari 1993)

Winnen van onze buren is natuurlijk ieder seizoen de belangrijkste doelstelling. Bragging-rights zijn nou eenmaal belangrijk in onze sport. Maar de hoop op een kampioenschap begon langzaamaan te verdampen toen de blessures zich begonnen op te stapelen. De heilzame effecten van het trainingsweekeinde begonnen uit te werken, terwijl het feit dat we nog steeds te maken hadden met een kleine selectie ons begon tegen te werken. Na een bikkelharde wedstrijd tegen de Pigs in Arnhem was de koek dan ook op.

We wonnen nog wel een paar wedstrijden, maar verloren er een paar meer. Uiteindelijk moesten we in één van de laatste wedstrijden van het seizoen zelfs onze meerdere erkennen in de Big Bulls (44-10 verlies uit), in een wedstrijd waarvan ik mij kan herinneren dat we met bijna evenveel geblesseerde spelers langs de kant stonden als dat er spelers in het veld waren.

(uit: Dagblad Tubantia van 25 januari 1993)

(uit: Twentsche Courant van 1 februari 1993)

(uit: Dagblad Tubantia van 2 februari 1993)

(uit: Dagblad Tubantia van 9 februari 1993)

Al met al een verdienstelijk seizoen. Zowel het eerste als het tweede eindigden als vijfde in hun klasse. Veel gelachen, leuk gespeeld. De Pigs werden kampioen van de Derde Klasse B. Als je goed kijkt naar de kampioensfoto van de Arnhemmers in Rugby Nieuws dan zie je daar, staand op de vierde plaats van rechts, Tim Schumacher staan die uiteindelijk voor de Barbarians zou spelen. Daar kan je een keer van verliezen.

(uit: Rugby Nieuws van juni 1993)

DIOK werd landskampioen. Hun vijfde op rij. Ze zouden uiteindelijk elf keer achter elkaar kampioen worden; een wereldrecord.

Aan het einde van het seizoen namen de studentspelers nog deel aan het GNSK in Wageningen, waar we veel beter speelden dan het jaar daarvoor in Delft, maar met alleen maar tegenstanders die in een hogere klasse speelden, konden we ook daar geen potten breken. Wel weer gelachen en leuk gespeeld.

(uit: UT Nieuws van 20 mei 1993)

more
Galerij

Kranten Seizoen 1992-1993

Goede start DTO.
Uit: Dagblad Tubantia van 15 september 1992.
DTO heeft de smaak te pakken.
Uit: Twentsche Courant van 21 september 1992.
Rugbyers Dragons houden topploeg helft in bedwang. (Gooi 2 5 DTO 80)
Uit: Tubantia van 23 september 1992.
Deceptie voor Dragons in streekderby (Dragons 3 DTO 41).
Uit: Twentsche Courant van 5 oktober 1992.
Na zaterdagavond is dit zo slecht nog niet.
Uit: Twentsche Courant van 5 oktober 1992.
Big Bulls nog puntloos (Dragons 3 DTO 41).
Uit: Dagblad Tubantia van 6 oktober 1992.
DTO weet niet van ophouden.
Uit: Twentsche Courant van 12 oktober 1992.
DTO in derby de sterkste.
Uit: Twentsche Courant van 2 november 1992.
Derbywinst DTO.
Uit: Twentsche Courant van 18 november 1992.
DTO sterk in derby.
Uit: Dagblad Tubantia van 19 januari 1993.
Eenvoudige zege rugbyteam DTO.
Uit: Dagblad Tubantia van 25 januari 1993.
Knappe zege voor DTO.
Uit: Twensche Courant van 1 februari 1993.
Nuttige winst DTO.
Uit: Dagblad Tubantia van 2 februari 1993.
Big Bulls geeft DTO pak slaag.
Uit: Dagblad Tubantia van 9 februari 1993.
more