Deze tour (georganiseerd door Age de Haan en ChrisJan Oppers) was mijn eerste trip met DTO. Net vers weggekocht bij het prachtige Oldenzaal samen met Edwin den Drijver en Danny van Eck, besloten we maar om met z’n drieen mee te gaan zodat we die stugge Enschedeers een beetje beter zouden leren kennen.
Het begin beloofde al veel, verzamelpunt was de trap bij het NS-station van Enschede. Hier stond een bus met chauffeur op ons te wachten. Deze chauffeur had al snel in de gaten dat wij wel een biertje of twee lustten en was dus zeer blij met z’n zelf ingeslagen voorraad bier die hij aan ons dacht te kunnen gaan slijtten. Helaas voor hem zijn Rugbyers op alles voorbereid, elke speler die aankwam op het station had op z’n minst 1 treetje bier bij zich, een aantal 2 en sommigen zelfs nog meer. De chauffeur had het niet meer en er bleven steeds meer onschuldige treinreizigers staan om naar onze stapel bier, ondertussen toch al snel een kuub of 10, stonden te kijken.
Bijna iedereen was aanwezig dus de tour kon beginnen, door Age en ChrisJan werden een aantal attributen uitgedeeld, een trui met daarop de aankondiging van de RFC DTO Denmark tour 1990 en achterop de tekst Wine me, Dine me, 69 me en sponsor cafe de Pijp. Ook uitgedeeld werd een grote Vikinghelm met 2 prachtige hoorns erop.
Op het moment dat we zouden gaan vertrekken kwamen we erachter dat er nog 2 man misten, Edwin Bakker en Richard van Dodeweerd. Na een tijdje wachten kwamen ze eindelijk aanzetten.
Edwin en Richard kwamen rechtstreeks uit de kroeg (ze hadden zich goed voorbereid op de tour) en waren nog aardig dronken, het meest opmerkelijke was wel dat Richard zijn gezicht onder de hechtpleisters zat. Edwin had geprobeerd een fiets te gappen en Richard had de klappen hiervoor gekregen.
Eindelijk op weg, instructies werden gegeven door de toursneak Duncan Forsyth (man die alles regelt en controleerd tijdens de tour) Het bleek dat er achter de helmen een wedstrijdelement schuilging. Met de punten van de hoorns kon je punten scoren, kut- en kontprik waren 1 punt en de tittenfik (hoorn met de punt naar beneden) was 2 punten waard. Bij de eerste Raststätte in Duitsland waar we stopten werd dit al volop uitgeprobeerd. Toevallig was wel dat hier ook een bus met duitse huisvrouwen stopte die al snel over de hele parkeerplaats werden nagezeten. Als er iemand scoorde dan werd dit door middel van een watervaste stift op je helm aangetekend.
Vlak voor we op de boot gingen werd er bekend gemaakt dat je maar 10 liter bier per persoon in mocht voeren naar Denemarken dus moesten we het tempo enigszins opvoeren.
In Denemarken zelf hebben we een toernooi gespeeld bij de Rugbyclub Speed, we wonnen hier bijna alle wedstrijden. ’s Avonds groot feest in hun clubhuis waar Edwin Bakker bier vanachter de bar stal om er na 5 flesjes achter te komen dat het alcoholvrij bier was. Uit dit clubhuis is vervolgens ook de levensgrote Woody Woodpecker pop meegenomen die nog een aantal jaren in de Pijp heeft gehangen. De volgende dag speelden we een wedstrijd tegen de Kopenhagen Exiles de kampioen van Denemarken en DIE WONNEN WE, we waren dus Champions of Denmark.
Aan deze tour heb ik ook nog dankzij Duncan de bijnaam Turtle overgehouden, Duncan bedankt.
De uiteindelijke winnaar van de helmprik wedstrijd was Michael Laldhari die daarmee de geuzennaam ‘Tourboer’ verdiende.
Deelnemers aan deze tour (zover als het geheugen reikt) waren: Age de Haan, ChrisJan Oppers, Watse Siderius, Ton Spil, George Siebes, Don Walsh, Duncan Forsyth, Edwin Bakker, Richard van Dodeweerd, Pier Visser, Roy Peeters, Jos Bodewus, Berend Veenendaal (met gebroken been, sorry nog Berend), Michael Laldhari, Bobby v/d Velde, Fake Nieuwenhuis, Willem Klaucke, Remko Mayer, Danny van Eck, Edwin den Drijver en ondergetekende.
Proost!
Tonny ter Braak
