Jaarverslag Drienerlo-Tex Seizoen 1979-1980

Algemene beschouwing

In tegenstelling tot het vorige seizoen was dit jaar erg rustig: weinig thuistoernooien, weer geen promotie van het eerste team, feesten waren geconcentreerd rond bruiloften en afscheid. Het bestuur werd een keer extra gewisseld, er werd een nieuwe clubtrui ingevoerd en trainer Martin Splint kreeg er een kind bij. De trainingsopkomst was redelijk tot goed, er hoefde dan ook geen enkele training afgelast te worden bij gebrek aan spelers.

De winter bracht weer een behoorlijk aantal binnentrainingen en afgelaste wedstrijden met zich mee. Het eerste team trad niet altijd met zijn eigen 15 aan vanwege een aantal blessures en moest regelmatig lenen van het tweede of een beroep doen op de trainer. Het tweede kwam hierdoor regelmatig in de problemen, maar gespeeld werd er altijd ook al was het met geleende tegenstanders.

Het competitieseizoen:

Dinsdag 14 augustus werd al begonnen met (verhoogde) trainingsactiviteiten. Vóór de competitie werd nog een tournooi gehouden dat bewaard was îvm het lustrum. 9 September begon voor zowel het eerste als het tweede het competitieseizoen. Van november tot en met januari werden slechts 3 wedstrijden gespeeld, wat aangeeft hoeveel wedstrijden er afgelast werden door het slechte weer. Pas begin mei was het seizoen voor het eerste team beëindigd, voor het tweede team kwam het seizoen tot een voortijdig einde, doordat in overleg met de bond besloten werd tot terugtrekking uit deze competitie. Het jaar werd afgemaakt met vriendschappelijke wedstrijden één klasse lager (2° klasse N.0.).

Eerste team:

Er zat voor dit jaar eindelijk promotie in, er werd alles op alles gezet om dit te bereiken. Men begon goed door URC 2, Pigs en NFC fors te verslaan. in de streekderby tegen de Bulls moest men echter op het nippertje de punten weggeven. Dan kwamen er maar liefst 8 overwinningen en één gelijkspel, tot in februari weer van de Big Bulls verloren werd. Omdat de Bulls elders verloren hadden zat er toch nog een mooie kans te promoveren. Onze jongens verloren echter tegen NFC op een zaterdag zodat de kansen voor een eerste plaats verkeken waren. In een niet serieuze strijd werd de volgende dag van Delft verloren zodat men eindigde op een derde plaats. Groot was de verontwaardiging toen later door de bond bepaald werd dat de eerste twee automatisch promoveerden, we voelden ons behoorlijk in de maling genomen nu het mooie ideaal bijna bereikt was.

Tweede team:

Onder leiding van Duncan werd met een aantal splinternieuwe jongens de competitie aangevangen, met slechts één streven nl. ondanks alles elke week spelen om de jongens op een goede manier kennis te laten maken met de rugbysport. Men werd de eerste 6 wedstrijden volledig onder de voet gelopen met als dieptepunt een 84-0 achterstand tegen Zwolle. Zoals al eerder vermeld degradeerden we vrijwillig en werden nog enkele wedstrijden vriendschappelijk gespeeld in een klasse lager, waar we onze handen ook al aan vol hadden.

Tour naar Frankrijk:

Voor het paasweekend was dit jaar weer het buitenland aan de beurt, Tourcommissie Gerard Tiemessen en Jan Heemskerk onderzochten twee alternatieven: Guernsey en Limoges. Besloten werd per trein naar Limoges te reizen, het betrof daar een internationaal Studententournooi met Fransen, Engelsen, Polen en Zweden. Op donderdag 3 april treinden onze 19 richting Parijs en verder, deze manier van reizen beviel uitstekend. Na de aankomst vrijdag werd een wedstrijd gespeeld tegen Nantait, waar ook goed gegeten en vooral gedronken werd. Men sliep in een vrij luxe “Foyer des travailleurs”. In het weekend werden de poulewedstrijden gespeeld waarbij op goed spelniveau en met veel enthousiasme verloren werd. Ook de omgeving werd verkend en veel franse wijnen geproefd. De kennismaking met harde Zweden, en erg goedspelende Engelsen en vooral Polen werd zondagavond met massale zang feestelijk afgesloten want maandagochtend vertrok de trein weer vroeg. Samenvattend was dit een tour met een goede sfeer, later is nog gecorrespondeerd met een aantal van deze clubs en het idee werd geopperd om één of meer clubs het paasweekend volgend jaar hier uit te nodigen.

Jeugd:

Voor het eerst in onze geschiedenis hadden we dit jaar een aantal opmerkelijk goede jeugdspelers die onder Don’s hoede naar regionale trainingen gingen. Ook daar kwamen de jongens niet slecht uit de bus, en er werd een enkele wedstrijd meegespeeld. Het verdient zeker aanbeveling om dit vaker te doen: Het verhoogt de prestatie en motivatie sterk als de jongens met leeftijdsgenoten spelen en zien dat onze trainingen een erg goede basis geven voor wat er op hoger niveau gebeurt.

Dames :

Ook hier een opmerkelijke ontwikkeling in onze vereniging. Al jaren is er gediskussieerd en gefilosofeerd over een damesteam dat maar niet van de grond wilde komen. Toen stonden er ineens een aantal dames in het sportcentrum die tot onze grote verbazing uit zichzelf kwamen vragen of ze mee mochten trainen. Het aantal groeide tot op een zeker moment zelfs 9 meisjes regelmatig op het veld te zien waren. De organisatie werd geheel in hun eigen handen gelaten, vooral Dorien Groen nam veel hiervan op zich. Hans Weber ontfermde zich als coach over de begeleiding bij wedstrijden en speluitleg. Eénmaal wisten de dames een voltallig team op de been te brengen maar, meestal werd met een ander damesteam gemixed. Dat de dames met het tweede gewoon meetrainden was meer regel dan uit-zondering. Jammer dat voor het volgend seizoen al in het vooruitzicht stond dat een aantal dames Enschede zouden verlaten.

Feesten:

Frank opende het Jaar met een kennismakingsfeestje in de kegelbarop 29 augustus. Er werd gekegeld tegen rondjes waardoor de stemming snel steeg. Naast oude bekenden waren er ook nieuwe gezichten te zien van mensen die zich voor het eerst in de rugbywereld waagden.Op 17 januari namen David en Masi afscheid. Zij beëindigden de studie en zouden dus weer terugkeren naar hun vadertand: Fiji Eilanden, het knalafscheid in het sportcentrum paste bij deze boys die zich vol enthousiasme ingezet hebben voor onze club.

18 Januari trouwde ex Drienerlo-Texer Tonny Grimberg met José Oberjé. Met feestelijke gebeuren werd gevierd met een flinke rugby-delegatie, wat tegen het einde onvermijdelijk leidde tot een stevig gezang.

23 januari werden twee films gedraaid van het ouderwets goede soort, over de paastour gepraat en een aantal liederen ingestudeerd, vooral veel nieuwe jongens kenden er nog bijna geen.

Verder nam Duncan Forsyth in maart afscheid van ons op flat 11-2, waar ook het nodige geestrijke vocht vloeide. Naast captain van het tweede was hij ook voorzitter van onze club, en vervulde hij op het veld een didactische rol.

Frank Hasselerharm trouwde met Francien waar een fijne vrijgezellenavond aan vooraf ging.

Als afsluiting van het seizoen werd op 31 mei de goalkick gehouden die door Tonny Grimberg werd gewonnen, met hieraansluitend het slotfeest buiten de stad met barbecue.

In augustus trouwde Don Walsh

Geef een reactie

*
*